Kowalska / Ciechowski - Moja krew (CD/DVD) Opole

Opis

Specyfikacja

Opinie Kowalska / Ciechowski - Moja krew (CD/DVD) Opole

Na liście znajdują się opinie, które zostały zweryfikowane (potwierdzone zakupem) i oznaczone są one zielonym znakiem Zaufanych Opinii. Opinie niezweryfikowane nie posiadają wskazanego oznaczenia.

• 

  n...3 27 lipca 2020

  4

  Opinia została napisana przez użytkownika, który kupił produkt.

  Ciekawe wersje....

  Rozwiń Zwiń

  • brzmienie
  • muzyka
  • styl
• 

  Użytkownik Ceneo 18 marca 2013

  2

  Rozwiązując wczoraj krzyżówkę natrafiłem na hasło „lepsze jest wrogiem dobrego” . Kiedy po raz kolejny przesłuchiwałem potem wieczorem zakupioną właśnie ostatnią płytę Kasi Kowalskiej –„Ciechowski – Moja krew” dotarło do mnie, że to bardzo mądre powiedzonko i znakomicie charakteryzuje ten właśnie krążek. Dlaczego? Zaraz do tego dojdę, bez pośpiechu i bez obawy. Na wszystko przyjdzie czas a ponieważ każda recenzja powinna mieć początek, środek i puentę, zatem nie oczekujcie, że zacznę od końca :). Zacznę od początku. A na początku było Słowo. Napisane w czasach, kiedy trzeba było ważyć, co się mówi i myśli. Kiedy ściany miały uszy, rozmowy były kontrolowane a za każdym rogiem czaił się cień. Kiedy cenzura rozkładała na drobne części napisany tekst i cięła go według swojego uznania. Gdy ważne treści trzeba było przemycać jak kawę czy papierosy z Zachodu. Takie Słowa powstawały, kiedy Kasia Kowalska miała lat kilka i – bawiąc się z innymi dzieciakami w piaskownicy – nie bardzo zdawała sobie sprawę z tego, po co i dla kogo takowe się pisze i śpiewa. Mała dziewczynka nie wiedziała, że żyje w zniewolonym kraju, gdzie o prawidłowy rozwój myśli troszczy się „Kombinat”. Używając patyka jako mikrofonu i drepcząc pośrodku osiedlowego Opola – piaskownicy, wykrzykiwała bezmyślnie te Słowa, zupełnie nie bacząc, że wyszły spod pióra Artysty, ochrzczonego (w zastępstwie Czesława N.) Narodowym, szefującemu zespołowi o „demokratycznej” nazwie, jakby na przekór zupełnie nie pasującej do tego niedemokratycznego, socjalistycznego państwa, w którym przyszło mu śpiewać. Artysty, który potem stał się zwykłym Obywatelem G.C. Okupujące pierwsze miejsca na kultowej Liście Trójki piosenki prowokowały i niejeden cenzor włosy wyrwał sobie z głowy, chcąc zrozumieć o czym tak naprawdę są. A że były napisane po mistrzowsku, toteż stłamszone i zastraszone społeczeństwo mogło je usłyszeć. Co kto z nich wyniósł to już inna historia. Że nie pozostawiały nikogo obojętnym – to pewne, o czym twórca przekonał się niebawem, kiedy na festiwalu w Jarocinie tłum palił pod sceną płyty do niedawna tak uwielbiane i rzucał w muzyków wyzwiskami i pomidorami. Słowa są mega silną bronią i nieumiejętnie użyte potrafią wyrządzić wiele zła. Równie zgubne jest jednak ich nadużywanie. Kasia Kowalska zaczynała swoją karierę w zupełnie innych czasach. Pomarańcze i papier toaletowy dostało się w sklepach i to nie spod lady. Słuchać i pisać można już było co się komu żywnie podobało, a opowieści o potworze zwanym cenzurą dawno już włożono między bajki. Życie ze śpiewania stało się łatwiejsze, ale i mniej emocjonujące. Słowa przestały być ważne, a słuchacze już nie chłonęli każdego wersu z wypiekami na twarzach. Miejsce Artystów Narodowych zajęły gwiazdy i gwiazdki oraz Królowe, głoszące wszem i wobec, że są tymi jedynymi. Ostatni stali się pierwszymi, pierwsi, mający jeszcze coś do powiedzenia zeszli do podziemia. Świat ruszył ostro z kopyta do przodu i zostawił w tyle tych, którzy nie dopasowali się do nowych czasów. A że śmierć nie próżnuje i nie śpi, zabierając do siebie i Artystów, i Obywateli, przeto tak jak do historii przechodzi wczorajszy dzień, tak i niektórzy, obrastając Legendą, odeszli w zapomnienie. A Słowo pozostało wśród tych, którzy chcieli go jeszcze słuchać... Porywanie się z motyką na słońce nie wróży powodzenia temu przedsięwzięciu. Są śmiałkowie, którym się wydaje że wiele potrafią i wiele mogą. Że się mylą – nie dociera do nich w ogóle. Ich racja jest zawsze słuszna. Kasia Kowalska już raz się sparzyła, kiedy sięgnęła po Niemena. Niepomna zupełnie na tamto (złe) doświadczenie, zabrała się – jakżeż nieumiejętnie – do Ciechowskiego. Mogę, nie zawsze znaczy muszę. W tym przypadku niestety można sobie było dać na wstrzymanie. Ulepszanie (w efekcie udziwnianie) bardzo dobrych piosenek Republiki dało efekt żałosny i scyzoryk się sam w kieszeni otwiera po wysłuchaniu tej profanacji. Odebrano Słowom surową, prostą, ale jakże dobitną otoczkę, zastępując ją plątaniną dźwięków i głosów, które zupełnie przyćmiły ich blask. Ugrzęzły Słowa w marazmie krzyku, jęku i stękania. Dosięgły bruku i zostaną już na zawsze zbrukane. Nie ma żadnych świętości. „Komunia stała się skandalem”. Obywatel G.C. przewraca się w grobie, jego dawna armia puka się w siwiejące głowy, a zupełnie zadowolona z siebie Kasia Kowalska myśli, że poszło nieźle. Krew się we mnie burzy, ale kimże ja jestem, by ją wyprowadzać z błędu? No kim?

  Rozwiń Zwiń

  • dvd w komplecie

  • Republika śpiewała to znacznie lepiej
• 

  Użytkownik Ceneo 30 czerwca 2014

  0,5

  oryginał zdecydowanie lepszy

  Rozwiń Zwiń
• 

  Użytkownik Ceneo 28 lipca 2015

  5

  5,0/5

  Rozwiń Zwiń
• 

  Użytkownik Ceneo 28 lipca 2015

  5

  5,0/5

  Rozwiń Zwiń